**นี่คือเอกสารรุ่น/ฉบับเก่า**

แปลปฐมพุทธอุทาน

อเนกชาติสํสารํ สนฺธาวิสฺสํ อนิพฺพิสํ

คหการกํ คเวสนฺโต ทุกฺขา ชาติ ปุนปฺปุนํ

คหการก ทิฏฺโฐสิ ปุน เคหํ น กาหสิ

สพฺพา เต ผาสุกา ภคฺคา คหกูฏํ วิสงฺขตํ

วิสงฺขารคตํ จิตฺตํ ตณฺหานํ ขยมชฺฌคา.

เมื่อเรายังค้นคว้าหานายช่างผู้ปรุงแต่งเรือนไม่พบ

เราจึงต้องเวียนว่ายเกิดตายบ่อยๆ นับชาติไม่ถ้วน,

เพราะการที่เราต้องเกิดบ่อยๆ ล้วนแต่เป็นทุกข์,

ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราจึงค้นคว้าหาท่านอยู่.

แน่ะนายช่างผู้ปรุงแต่งเรือน เราได้ค้นพบท่านแล้ว,

ท่านจะปรุงแต่งเรือนอีกไม่ได้,

ซี่โครงทุกซี่ของท่านเราหักเสียแล้ว,

จิตของเราไม่ปรุงแต่งยอดเรือนอีกต่อไปแล้ว,

จิตของเราเข้าถึงสภาวะไม่ปรุงแต่งแล้ว,

เพราะเราบรรลุธรรมที่สิ้นตัณหาแล้ว.

(แน่ะนายช่างผู้ปรุงแต่งเรือน เราได้ค้นพบท่านแล้ว

เพราะเราค้นคว้าเห็นยอดเรือนคือความไม่รู้ว่า

1. การที่เราต้องเกิดบ่อยๆ ล้วนแต่เป็นทุกข์,

2. การที่เรามีตัณหาปรุงแต่งเรือนบ่อยๆ เป็นเหตุแห่งทุกข์,

3. ถ้าจิตของเราเข้าถึงสภาวะไม่ปรุงแต่งเรือนใหม่แล้ว

ทุกข์ก็ไม่ถูกปรุงแต่งให้เกิดขึ้นใหม่เช่นกัน,

4. เมื่อเราค้นพบอวิชชาจนเห็นอริยสัจ 4 นี้แล้ว

เราจึงปฏิบัติการหักรานตัณหาไม่ให้ท่านปรุงแต่งได้อีก

เรือนใหม่ของเราจึงไม่เกิดอีก)

แปลคู่กับ มหาวคฺค,ปาฬิ 77 ปณฺเณ https://sutta.men/?th.r.7.77…สนฺธาวิ#hl