ฟุตโน้ต:30:8-พาหิยสุตฺตํ

ความแตกต่าง

นี่เป็นการแสดงความแตกต่างระหว่างเพจสองรุ่น

ลิงค์ไปยังการเปรียบเทียบนี้

การแก้ไขถัดไป		 การแก้ไขก่อนหน้า
ฟุตโน้ต:30:8-พาหิยสุตฺตํ [2020/10/17 04:18] – ถูกสร้าง dhammaฟุตโน้ต:30:8-พาหิยสุตฺตํ [2021/01/02 13:14] (ฉบับปัจจุบัน) – แก้ไขภายนอก 127.0.0.1
บรรทัด 1: บรรทัด 1:
-ข้อความตัดต่อครับ ข้อความเต็มยาวกว่านี้ 
- 
 แม้ครั้งที่ ๓ พาหิยะ ทารุจีริยะได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคดังนี้ว่า “ข้าแต่ พระองค์ผู้เจริญ ความเป็นไปแห่งอันตรายแก่ชีวิตของพระผู้มีพระภาคก็ดี ความ เป็นไปแห่งอันตรายแก่ชีวิตของข้าพระองค์ก็ดี รู้ได้ยาก ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดแสดงธรรมแก่ข้าพระองค์ ขอพระสุคตโปรดแสดงธรรม ที่จะเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุขแก่ข้าพระองค์ตลอดกาลนานเถิด พระพุทธเจ้าข้า” แม้ครั้งที่ ๓ พาหิยะ ทารุจีริยะได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคดังนี้ว่า “ข้าแต่ พระองค์ผู้เจริญ ความเป็นไปแห่งอันตรายแก่ชีวิตของพระผู้มีพระภาคก็ดี ความ เป็นไปแห่งอันตรายแก่ชีวิตของข้าพระองค์ก็ดี รู้ได้ยาก ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดแสดงธรรมแก่ข้าพระองค์ ขอพระสุคตโปรดแสดงธรรม ที่จะเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุขแก่ข้าพระองค์ตลอดกาลนานเถิด พระพุทธเจ้าข้า”
  
บรรทัด 9: บรรทัด 7:
 เมื่อนั้น เธอก็จะไม่มี, เมื่อใด เธอไม่มี, เมื่อนั้น เธอก็จะไม่ยึดติดในสิ่งนั้น, เมื่อใด เธอไม่ ยึดติดในสิ่งนั้น, เมื่อนั้น เธอจักไม่มีในโลกนี้ ไม่มีในโลกอื่น ไม่มีในระหว่างโลก ทั้งสอง นี้เป็นที่สุดแห่งทุกข์”  เมื่อนั้น เธอก็จะไม่มี, เมื่อใด เธอไม่มี, เมื่อนั้น เธอก็จะไม่ยึดติดในสิ่งนั้น, เมื่อใด เธอไม่ ยึดติดในสิ่งนั้น, เมื่อนั้น เธอจักไม่มีในโลกนี้ ไม่มีในโลกอื่น ไม่มีในระหว่างโลก ทั้งสอง นี้เป็นที่สุดแห่งทุกข์” 
  
-ลำดับนั้น ด้วยพระธรรมเทศนาย่อนี้ของพระผู้มีพระภาค จิตของพาหิยะ ทารุจีริยะจึงหลุดพ้นจากอาสวะทั้งหลาย เพราะไม่ถือมั่น+ลำดับนั้น ด้วยพระธรรมเทศนาย่อนี้ของพระผู้มีพระภาค จิตของพาหิยะ ทารุจีริยะจึงหลุดพ้นจากอาสวะทั้งหลาย เพราะไม่ถือมั่น ((อรรถกถาอธิบายไว้ สรุปความรวมกับพระสูตรเองออกมาอย่างนี้  
 + 
 +"เมื่อเห็นสีก็จะเป็นเท่าที่เห็น" คือ จักขุวิญญาณ (การเห็น) เห็นแค่สี ฉันใด,  เธอก็พึงฝึกให้เห็นเท่านั้นฉันนั้น คือ เป็นเพียงแค่จักขุวิญญาณ (การเห็น) ไม่ได้เป็นเธอ ที่ต้องยึดติด, เป็นเพียงแค่สี ไม่ได้เป็นสีของเธอที่ต้องยึดติด. 
 + 
 +ที่อรรถกถาอธิบายอย่างนั้น เพราะตรงท้ายสูตรจะบอกไว้อยู่ว่า   
 + 
 +"เมื่อนั้น เธอก็จะไม่มี, เมื่อใด เธอไม่มี, เมื่อนั้น เธอก็จะไม่ยึดติดในสิ่งนั้น, เมื่อใด เธอไม่ ยึดติดในสิ่งนั้น, เมื่อนั้น เธอจักไม่มีในโลกนี้ ไม่มีในโลกอื่น ไม่มีในระหว่างโลก ทั้งสอง นี้เป็นที่สุดแห่งทุกข์”  
 + 
 +สรุปก็คือ เห็นเป็นสภาคะ ฆฏนา ปัจจัยปัจจุบัน เท่าที่ตาเป็นจริงๆ เท่าที่สีเป็นจริงๆ, ไม่ใช่เป็นเธอ (ก้อนฆนะ) ไม่ใช่สิ่งที่ชอบติดยึด (ของๆเธอ) 
 + 
 +ที่คนทั่วไปฟังแล้วไม่บรรลุ ก็เพราะยังเห็นเป็นกลุ่มก้อน ก็เลยยังยึดว่า "เป็นเธอ เป็นของเธอ เป็นฉัน เป็นของฉันอยู่" ซึ่งมันเกินความจริง ที่เป็นเพียงแค่ตาเห็นสี. มันก็เลยต้องแสวงหา ยึดติด ตามยึดเพื่อรักษาตัวเรา ของเราเอาไว้ด้วยภวตัณหา ภวุปาทาน กัมมภวะ (ที. มหานิทานสูตร).
  
-https://84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=25&siri=45+https://84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=25&siri=45 ))