ฟุตโน้ต:29:24

ความแตกต่าง

นี่เป็นการแสดงความแตกต่างระหว่างเพจสองรุ่น

ลิงค์ไปยังการเปรียบเทียบนี้

การแก้ไขก่อนหน้าทั้งสองฝั่ง การแก้ไขก่อนหน้า
การแก้ไขถัดไป		 การแก้ไขก่อนหน้า
ฟุตโน้ต:29:24 [2025/01/23 04:56] – dhammaฟุตโน้ต:29:24 [2025/01/27 14:52] (ฉบับปัจจุบัน) – dhamma
บรรทัด 1: บรรทัด 1:
-8. อเนกชาติสํสารํ สนฺธาวิสฺสํ อนิพฺพิสํ += แปลปฐมพุทธอุทาน =
-คหการกํ คเวสนฺโต ทุกฺขา ชาติ ปุนปฺปุนํ +
-คหการก ทิฏฺโฐสิ ปุน เคหํ น กาหสิ +
-สพฺพา เต ผาสุกา ภคฺคา คหกูฏํ วิสงฺขตํ +
-วิสงฺขารคตํ จิตฺตํ ตณฺหานํ ขยมชฺฌคา.+
  
 เมื่อเรายังค้นคว้าหานายช่างผู้ปรุงแต่งเรือนไม่พบ เมื่อเรายังค้นคว้าหานายช่างผู้ปรุงแต่งเรือนไม่พบ
-เราจึงต้องเวียนว่ายเกิดตายบ่อยๆ นับชาติไม่ถ้วน + 
-เพราะการที่เราต้องเกิดบ่อยๆ ล้วนแต่เป็นทุกข์+เราจึงต้องเวียนว่ายเกิดตายบ่อยๆ นับชาติไม่ถ้วน, 
 + 
 +เพราะการที่เราต้องเกิดบ่อยๆ ล้วนแต่เป็นทุกข์, 
 ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราจึงค้นคว้าหาท่านอยู่. ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราจึงค้นคว้าหาท่านอยู่.
-แน่ะนายช่างผู้ปรุงแต่งเรือน เราได้พบท่านแล้ว,  
-ท่านจะปรุงแต่งเรือนอีกไม่ได้,  
-ซี่โครงทุกซี่ของท่านเราหักเสียแล้ว,  
-เราไม่ปรุงแต่งยอดเรือนอีกต่อไปแล้ว,  
-จิตของเราเข้าถึงสภาวะไม่ปรุงแต่งแล้ว,  
-เพราะเราบรรลุธรรมที่สิ้นตัณหาแล้ว.  
  
 +แน่ะนายช่างผู้ปรุงแต่งเรือน เราได้ค้นพบท่านแล้ว,
 +
 +ท่านจะปรุงแต่งเรือนอีกไม่ได้,
 +
 +ซี่โครงทุกซี่ของท่านเราหักเสียแล้ว,
 +
 +จิตของเราไม่ปรุงแต่งยอดเรือนอีกต่อไปแล้ว,
 +
 +จิตของเราเข้าถึงสภาวะไม่ปรุงแต่งแล้ว,
 +
 +เพราะเราบรรลุธรรมที่หมดสิ้นตัณหาแล้ว.
 +
 +(แน่ะนายช่างผู้ปรุงแต่งเรือน เราได้ค้นพบท่านแล้ว
 +
 +เพราะเราค้นคว้าเห็นยอดเรือนคือความไม่รู้ว่า
 +
 +1. การที่เราต้องเกิดบ่อยๆ ล้วนแต่เป็นทุกข์,
 +
 +2. การที่เรามีตัณหาปรุงแต่งเรือนบ่อยๆ เป็นเหตุแห่งทุกข์,
 +
 +3. ถ้าจิตของเราเข้าถึงสภาวะไม่ปรุงแต่งเรือนใหม่แล้ว
 +
 +ทุกข์ก็ไม่ถูกปรุงแต่งให้เกิดขึ้นใหม่เช่นกัน,
 +
 +4. เมื่อเราค้นพบอวิชชาจนเห็นอริยสัจ 4 นี้แล้ว
 +
 +เราจึงปฏิบัติการหักรานตัณหาไม่ให้ท่านปรุงแต่งได้อีก
 +
 +เรือนใหม่ของเราจึงไม่เกิดอีก)
 +
 +แปลคู่กับ มหาวคฺค,ปาฬิ 77 ปณฺเณ https://sutta.men/?th.r.7.77…สนฺธาวิ#hl
 +
 +https://wiki.5000y.men/ฟุตโน้ต:29:24
 +
 +แต่มีบางท่านอ่านอรรถกถาธรรมบท หรือ พจนานุกรม PTS
 +
 +แล้วเข้าใจว่า แปล อนิพฺพิสํ ว่า "เราไม่ได้ญาณ, เรายังไม่พบญาณ"
 +
 +อธิบายว่า ในบาลีแปลว่า "เมื่อเรายังไม่(ได้ญาณ)ค้นพบ นายช่างผู้ปรุงแต่งเรือน, 
 +
 +อรรถกถาจึงเอาจิตที่แทงตลอดมาขยายว่า ที่ในบาลีแปลว่า "ไม่ค้นพบ" คือ ยังไม่ได้ญาณช่วยให้ค้นพบ (ค้นพบนายช่างผู้ปรุงแต่งเรือน),
 +
 +ฉะนั้นถ้าแปลบาลี อนิพฺพิสํ ว่า "เราไม่ได้ญาณ, เรายังไม่พบญาณ" จะทำให้นักเรียนบาลีสับสนเพราะ
 +
 +*ถ้าจะคิดง่ายๆ เลย คือ เยน ญาเณน ในอรรถกถา ทำให้ ตํ ญาณํ ในอรรถกถา กลายเป็นการณะของ ทฏฺฐุํ ในอรรถกถา ซึ่งกำลังสื่อถึง ทิฏฺโฐสิ ในบาลี และคำว่า ทิฏฺโฐสิ นี้ ก็เป็นคำตรงกันข้ามของ อนิพฺพิสํ ที่แปลว่า เรายังค้นไม่พบ.
 +* ในบาลี Subject กับ Verb คือ อนิพฺพิสํ แสดงไว้ในบทที่ 2, ส่วน Object คือ คหาการํ แสดงในบทที่ 3
 +* ในอรรถกถา จึงอธิบายแค่ อนิพฺพิสํ ในบทที่ 2 โดยไม่ได้ยก Object มา
 +* คนแปลบางท่านอ่านอรรถกถาที่ว่า อนิพฺพิสํ '''ตํ ญาณํ''' อวินฺทนฺโต อลพฺภนฺโต ก็เลยเข้าใจว่า อรรถกถาขยาย Object ว่า '''ตํ ญาณํ'''
 +* แต่จริงๆ "ตํ ญาณํ" อรรถกถาไม่ได้ขยายว่าเป็น Object แต่กำลังเชื่อมประโยค  "เยน ญาเณน" กับ "ตํ ญาณํ" ที่ท่านแสดงไว้ในการขยายความบทที่ 2 เช่นเดียวกันว่า "พระโพธิสัตว์จะหาตัณหาพบด้วยญาณใด..., เมื่อไม่แทงตลอด ไม่ได้ญาณนั้น"
 +* ส่วน Object อรรถกถาดึงมาจากบทที่ 3 โดยให้ขึ้นเป็นส่วนแรกของการอธิบายสภาวะทั้งหมดนี้ [เพราะบาลีเป็นอุปมาอุปไมย] เพราะไปคู่กับ Subject หลักในบาลี คือ คเวสนฺโต, เมื่อจะอธิบายอุปมาให้ง่าย จึงยก Object กับ Subject  ขึ้นมาอย่างนี้ แล้วค่อยเอา Complement มาขยายสภาวะให้เห็น.
 +
 +== Note ==
 +
 +- Subject กตฺตา, ประธานของประโยค
 +
 +- Object กมฺม, กรรมของประโยค
 +
 +- Complement ส่วนขยายอื่นๆ ที่เหลือในประโยค